Manizales in the world (parte primera)


Artikulua gazteleraz idatzita dago

Manizales situada en la Cordillera Central de los Andes, cerca del nevado del Ruiz (volcán de 5.400 metros de altitud), es la capital de la región de Caldas y es parte de lo que se denomina popularmente la región paisa. Manizales junto con Pereira y Armenia forman el eje cafetero colombiano, lo que ha hecho que sea una ciudad próspera y dinámica. También está dentro del llamado Triángulo de oro, refiriéndose a El Dorado, triángulo formado por la unión virtual de las tres ciudades más importantes de Colombia (Bogotá, Medellín y Cali). Fue fundada en 1849 por colonos antioqueños que heroicamente fueron capaces de fundar una ciudad a 2.600 metros de altura sobre el nivel del mar. Ayudados por bestias salvaron las pendientes y precipicios que las montañas verdes y salvajes proponían en una travesía infernal. Los esfuerzos fueron sobre humanos y las catástrofes personales severas. Los fundadores son considerados en Manizales personas aguerridas, admiradas y repetidamente homenajeadas.

 

Gehiago irakurri

dFERIA 2014ko kartel lehiaketa


Mugak da aurtengo dFERIAko edizioko gaia. Mugak zentzu zabalean: muga politikoak, artistikoak, matematikoak, psikologiko eta fisikoak…  Errealitate ezberdinen arteko mugarrian plantatzea da edo ¿hain ezberdinak ez direnak?. Iragaziak, oztopoak, eragozpenak, mugak, mugarriak, sensazioak…  Zeharkatu behar ez dena edo agian nahitanahiez zeharkatu eta gaindutu behar direnak.

Informazio gehiago dFERIAn

Buskers Festivals


Poesia eta umorea dira Buskers Festivals-en protagonista Europa osoan barrena. Artistek beren lana eskaintzen dute jaialdiok egiten diren hirietako bazter eta gune publikoetan, egunero ordutegi zabal baten barruan. Jendea eta jendea, ikusleria, hirietako kaleak mukuru betetzen. Asko, arretagabe, axolagabe; beste batzuk, interesatuta; eta sektoreko profesional batzuk, berriz, talentu bila.

Gehiago irakurri

Haurrentzako tailerra


Etxean haurrak direnean, pozak ugaritu egiten dira. Nola ez ba? Ez da izaten aspertzeko astirik. Noiznahi gertatzen da zerbait, pasadizoren bat. Pasadizo bat, gero behin eta berriz kontatuko duguna, besteak asper-asper eginda utzi arte; pasadizo bat, umeen CV txikitatik osatuz joateko gaia emango diguna bat-batean. Umea bakarra denean, askoz errazagoa da edozein senide edo laguni “uztea”, baina bat baino gehiago direnean… orduan gauzak bihurritzen hasten dira, eta zailagoa da boluntarioak aurkitzea bikotea afaltzera, zinera edo antzerkira joan dadin…

Gehiago irakurri