X

Envía tus recomendaciones

Participa en nuestro blog

Puskak

Irene Pujadas

Puskak, Irene Pujadas
Igela, 2022
Traducción de Amaia Apaulaza
169 p.
ISBN: 978-84-123796-7-9

 

El libro de relatos Puskak de Irene Pujadas será comentado en la tertulia en euskera del martes 6 de octubre, a las 19:00 horas en la Sala de Actividades de la Biblioteca Central (calle San Jerónimo) que dinamiza Iñigo Aranbarri.

Irene Pujadas (San Just Desvern, 1990), escritora y periodista catalana publicó en 2020 su primer libro Els desperfects, que consta de veintiún relatos y que ha sido premiado en Documeta (2020) y Ciutat de Barcelona (2021). De momento ha sido traducido al euskera y al castellano. La traducción al euskara ha sido realizada por Amaia Apalauza (Iruñea, 1979), traductora, lingüista y miembro correspondiente de Euskaltzaindia, la Academia de la Lengua Vasca. Actualmente trabaja como traductora-correctora autónoma y ha traducido varias obras de literatura al euskara, la última de todas ellas es precisamente Puskak de Irene Pujadas, que comentaremos en la tertulia.

Relación de los veintiún relatos del libro:

  1. Puskak

  2. Azken afaria

  3. Mertzenarioak

  4. Gogoan dut Fanny

  5. Gaizkijaioa

  6. Gizon txiki berdeak

  7. Purga

  8. Egunkari nazional bateko erreportaje bati buruzko elkarrizketa egunkari lokal batean

  9. Jainkoaren formak

  10. Gratacóstarren orubea

  11. Intimitatea

  12. Etxe bakoitzak bere arrazoiak

  13. Ez zen gertatu: bilduma bat

  14. Arratseko orduak

  15. Azken agurra Poupolosi

  16. Aholkuak

  17. Gorputza bero

  18. Galderen aroa

  19. Bandaloak

  20. Mingainei buruzko istorio bat

  21. Atzerabegirakoa

Comienzo del primer relato Puskak:

Bi istorio kontatu zizkidaten, laguntzeko intentzio guztiarekin, haragia xehatzeko makinatik pasatuta bezala geratutako haur jaioberriei buruz. Lehenbizikoa pisu bateko atarian hasten zen. Etxearen perimetroaren barnean, emakume bat; etxearen perimetrotik kanpo, gizon bat. Gizonak haurra eraman nahi zuen. Nahi dut eta kito, oihukatzen zuen. Erdiz nirea da. Jende horren auzokide batek kontatu zidan; behatxulotik zelatatzen zituen, eta, koldar halakoa, ez zuen deus egin”. 9. or.

Los primeros relatos del libro me produjeron unas sensaciones muy especiales, incluso me sentí un tanto desorientada, pero según iba avanzando en la lectura les fui tomando otro tono hasta que finalmente puedo decir que Puskak me ha resultado un libro muy original.

La muerte, la vida, la memeoria… siendo temas que se repiten una y otra vez, Pujadas muestra la destreza de escribir desde un punto de vista especial. No se trata de relatos políticamente correctos todo lo contrario, en resumen este libro nos da la oportunidad de conocer a una escritora muy audaz.

Herriko hilerria toki ederra zen: altzifre-baso bat, amodio-zuhaitzak, urrelili eta betilore-parterreak. Teilatu-belar zurien adarrak irteten ziren harrien hartetik, eta likenek kolore anitzeko mosaikoak eraitzen zituzten haien gainean. Panteoien ondoko txoko basa batean, kaparrondoak, albaka, mendabelarra eta izpilikua. Herriko jendea ezkutuka etortzen zen usain-belarrak biltzera.” 143 or.

Muy recomendable el epílogo (Gibelsolasa) escrito por Uxue Apaolaza, que nos ayudará a sumergirnos en esa telaraña creada por los relatos.

La siguiente tertulia a Puskak, será el 7 de noviembre sobre la reciente novela Oso latza izan da, escrita por Xabier Mendiguren.

 

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *