X

Envía tus recomendaciones

Participa en nuestro blog

Sonka

Ignacy Karpowicz

Sonka

Ignacy Karpowicz

Amaia Apalauza Ollok eta Sonia Kolazcek itzulia

Pasazaite, 2023

165 or.

ISBN 978-84-946218-6-4

 

La novela Sonka del escritor Ignacy Karpowicz será comentada el martes 9 de abril, a las 19:00 horas en la tertulia en euskera de la Biblioteca Central (calle San Jerónimo) que dinamiza Iñigo Aranbarri.

Ignacy Karpowicz (Bialystok, Polonia, 1976) escritor, traductor y viajero, escribió en 2006 su primera novela Niehalo que fue nominada para el premio Poltyka Passport. Sus obras posteriores han logrado ser finalistas de diversos premios prestigiosos de Polonia. En 2014 publicó Sonka que ha sido traducida por lo menos a ocho idiomas: inglés, francés, castellano, alemán, ucraniano, croata, bielorruso y euskara. También es traductor, principalmente de literatura inglesa, española y del idioma amárico, que conoce por sus viajes a Etiopía donde estuvo viviendo una temporada. Actualmente reside en Varsovia.

Amaia Apalauza Ollo (Iruñea, 1979) traductora y lingüista, forma parte de la junta de EIZIE y es también miembro correspondiente de Euskaltzaindia. Ha traducido obras de escritores como Sergei Dovlatov, Kazuo Ishiguro, Slavenka Draculic, Ursula K. Le Guin e Irene Pujadas. Entre los escritores polacos ha traducido Kristo fusilarekin de Ryszard Kapuscinski, Erabili goldea hilen hezurren gainetik de Olga Tokarczuk y Sonka que trataremos en la tertulia. Las dos últimas las ha traducido en colaboración con la traductora Sonia Kolaczek (Olsztyn, Polonia, 1987).

Comienzo de la novela:

Aspaldi, oso aspaldi… Era horretan hasten zituen Soniak bere esaldi berezi haiek, eta ez zuen aipatzen ez behirik, ez oilorik, ez txerririk, ezta jairik, ogirik eta zergarik, edo belar-ebakitzerik, patata-biltzerik eta kazkabar-erauntsirik ere; era horretan hasten zituen esaldiak, hitzak eztarrian nonbait trabatu eta oi horzgabe leunetan geratzen zitzaizkiolarik, harik eta berriz ere gorputz barnera lerratu arte: biriketara, bihotzera eta organo zahar higatuen artean pilaturiko hautsera. Batzuetan, baina “aspaldi, oso aspaldi” haren ondotik, hitzek oztopoak gainditzen zituzten, haragiaren eta denboraren ehuna zeharkatzen zuten, hasi eta buka entzuten zen haien soinua, eta soilik orduan barneratzen ziren berriz gorputzean: belarrietatik burmuinera iragan, bertan goxo egin, eta zain geratzen ziren, gertatutakoak loak baretu arte, arazoak arindu arte; orduan, enegarren aldiz, hitzak istorio gisa amesten ziren: istorio onak zein istorio txarrak, nola ikusten duen batek, noiz iratzartzen den eta nora ez den ailegatzen.” P. 9

Ignacy Karpowicz era un escritor totalmente desconocido para los lectores en euskera hasta que la editorial Pasazaite publicó Sonka. Fué creada por Xabier Queiruga (Villagarcía de Arousa, 1979) en Donostian el 2012 con el objetivo de publicar traducciones literarias, pero desgracadamente desapareció el 2023, tras la publicación de Sonka.

Sonka es la protagonista principal, una anciana que vive sóla con sus animales en Gródek, Polonia, en la frontera con Bielorrusia. No se puede decir que haya sido una afortunada precisamente, en su memoria guarda recuerdo terribles, pero de repente aparecerá en el pueblo el dramaturgo Igor que ofrecerá a Sonka la posibilidad de contar su vida.

Irati Majuelo resume bien las líneas generales y el desarrollo de esta novela: en un artículo publicado en Berria:

Geruza ugariko eleberria proposatzen du Karpowiczek; egitura konplexua duen lana da Sonka. Izan ere, denboran jauzi egiten du, eta oroitzapenak, gertakizunak eta errealitatearen fikzionatzea txirikordatzen dira, unean-unean zein den zein argi zehaztu gabe. Nobelan aurrera egin ahala, irakurleak zalantza egiten du, ezin baitezake bereiz nork kontatzen duen muineko istorioa: kanpo narratzaile batek, Soniak, Igorrek, Ignacyk? Antzerki obra al da irakurtzen ari dena, Soniaren esperientzian oinarritutako narrazio lan bat, edo haren testigantza zuzena? Hala ere, badirudi galdera beste bat dela: axola al du, finean?

Esperientziak artearen bidez adierazteko gaitasunaz eta aukerez hausnartzen du Karpowiczek, basakeriaz eta desohoreaz bezainbeste isiltasunaz, epaiaz. Hori hala, asmo moralizatzailerik gabe mintzatzen da gerrari buruz, eta, bide batez, azaleratzen ditu tragediaren erdian maitasunak har ditzakeen formak eta hurbilekoen heriotza desiratzerainoko minak, baita emakume arraildu baten biziraute estrategiak ere. Ertz ugariko pertsonaiak eraikitzen ditu, errealitate gordina bezain sinesgaitza den istorioa kontatu ahal izateko.” Azken kontakizuna Irati Majuelo,  Berria, 2024-01-21

No perdáis la ocasión de acudir a esta tertulia. El libro está disponible en las bibliotecas y librerías.

Finalmente, os recuerdo las fechas y los títulos de las siguientes dos tertulias:

7 de mayo: Zoonomia, Nerea Arrien, Pamiela, 2022

4 de junio: Gaueko azken expressoa, Eneko Aizpurua, Alberdania, 2023

 

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *