Post honen idazlea: Amaia García
Azken urteotan hainbat idazle latinoamerikarrek (Samanta Schweblin, Guadalupe Nettel, Mariana Enríquez…) bere narratibarekin liluratu bagaituzte, bere 
ondorengoak aurkitzeko unea da: azken urteetan argitaratutako eta 80ko hamarkadan jaio ziren Latinoamerikako emakume idazleek sinatutako bost kontakizun-liburuko sorta da hau.
Qué vergüenza, Paulina Flores Rojas
Seix Barral, 2016
293 or.
Paulina Flores Rojasek (Santiago, Txile, 1988) Literatura ikasi zuen Txileko Unibertsitatean eta Idazketa Sortzaileko masterra lortu zuen Bartzelonako Pompeu Fabran. 25 urte zituela, bere kontakizuna “Qué vergüenza”-k, bildumari izena ematen dionak, Roberto Bolaño saria jaso zuen. Istorio honetan, bi neskatok aitari laneko elkarrizketa batera laguntzen diote. Hainbeste denbora darama langabezian, non bere bikote-harremana, familia-bizitza eta autoestimua ahuldu egin baitira. Alaba nagusiaren ikuspegitik, ikusiko dugu nola heroiaren irudia patetismoz tindatzen den. Guztira 9 kontakizunek osatzen dute bilduma hau, eta itxuraz garrantzirik ez duten eszenak deskribatzen dituzte, baina protagonisten bilakaerarako giltzarriak direnak. Egileak eguneroko hizketa atzemateko bere zorroztasuna erakusten du, haurren mundua islatzeko duen trebetasuna, eta gizarte-harremanak eta desberdintasunak bere konplexutasun osoan erakusteko duen gaitasuna. 2021ean Paulina Floresen lehenengo eleberria argitaratu zen, Isla Decepción izenburukoa.